Pisanie jest trudne...

No i w końcu stało się. Siedzę i piszę swojego pierwszego w życiu fanfika.Chociaż z tym, że to będzie mój pierwszy fanfik to nie do końca prawda. Własne wersje wydarzeń układam właściwie odkąd tylko zostałam świadomym oglądaczem telewizji, bo nie zawsze zgadzam się z tym co zaproponowali twórcy. Czyli trochę doświadczenia już w tym mam, ale do tej pory nigdy swoich rojeń nie utrwaliłam na papierze. Aż do teraz.

Chociaż nie, znowu bzdura. Raz, co prawda bardzo skrótowo i schematycznie, ale opisałam większość fabuły. Raz, bo pisanie przychodziło mi z trudnością, a to, co tak pięknie brzmiało w mojej głowie, zapisane czarno na białym traciło swoją magię. Ale ten jeden raz udało mi się osiągnąć zadowalający efekt. I wszystko było pięknie póki nie przeczytałam tego po jakimś czasie. Bo jak przeczytałam... w tym momencie gdyby ogłoszono konkurs na najpiękniejszy odcień czerwieni, wszystkie owoce i warzywa w tym kolorze nie miałyby ze mną najmniejszych szans. Po tej historii ostatecznie doszłam do wniosku, że pisanie to nie moja piaskownica. I tego się trzymałam. Przynajmniej do zeszłego roku.

W zeszłym roku trafiłam na forum literackie. Właściwie to nawet na dwa, ale na tym drugim nadal ukrywam się w tłumie, ograniczając się głównie do czytania, za to na tym pierwszym… To pierwsze wywraca mój uporządkowany świat, nie mniej niż Merlin i Doktor razem wzięci i każe zrewidować dotychczasowe założenia co do własnych umiejętności. Bo wychodzi na to, że jednak jakoś pisać potrafię. W miarę składnie, z jakimś sensem i minimalną ilością błędów. Więc piszę, mimo że nie jest łatwo. Nadal wiele rzeczy zapisanych czarno na białym brzmi idiotycznie, ale równie dużo wygląda całkiem nieźle. I z każdym kolejnym tekstem tych dobrych rzeczy jest więcej niż złych.

Tak więc, siedzę i piszę „pierwszego” w życiu fanfika. A nawet dwa, ale żaden z nich nie jest do końca normalny. Chociaż to było akurat do przewidzenia, bo ktoś, kto w wieku lat piętnastu potrafił pilota Pirxa w towarzystwie Ludzi Lodu posłać na Dziki Zachód i zafundować mu spotkanie z Winnetou i doktor Quinn, w dorosłym życiu też nie będzie potrafił „normalnej” historii ułożyć.