Teraz Polska, czyli ukochanych filmów część III

Pisać, pisać mi się chce i tym razem nie mam problemu z wyborem tematu, tym bardziej, że czeka na mnie kilka zaległych projektów. Chociażby ten o ulubionych filmach, który z planowanej setki zaprezentował tylko dwadzieścia tytułów. Ale jak mawiają co się odwlecze, to nie uciecze więc dziś zapraszam na część trzecią. Z racji niedawnej 101 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę poświęconą wyłącznie polskiej kinematografii.

• Potop (1974)
  
  Zestawienie otwiera film, który dla mnie ma tylko jedną słuszną wersję i jeśli kiedykolwiek ktoś postanowi nakręcić Potop od nowa, to jak pewnie będę jedną z pierwszych osób, która ogłosi bojkot. Na początku widziałam film, długo później czytałam książkę. I do tej pory nie pamiętam czy dobrnęłam do jej końca. Znaczy się koniec czytałam na pewno, bo czytanie listu w kościele i zrękowiny Kmicica z Oleńką kocham równie mocno w wersji filmowej jak i książkowej. I na zawsze Kmicic będzie miał dla mnie twarz Daniela Olbrychskiego.
• C.K. Dezerterzy (1985)
  
  Film, który chyba znam już na pamięć, ale ilekroć jest w TV, to ja ląduję przed ekranem. I nigdy tego nie żałuję, bo dla takich aktorów jak Kondrat, Zborowski, Pokora i Kowalewski zawsze warto. I któregoś dnia przeczytam książkę.
• Jak rozpętałem II wojnę światową (1969)
  
  Perypetie Franka Dolasa znam równie dobrze co przygody żołnierzy z cesarsko-królewskiej armii, bo to jeden z tych filmów, który oglądany nawet po raz setny bawi tak samo dobrze jak za pierwszy razem. Książkowy pierwowzór również czytałam, ale zdecydowanie bardziej wolę Franka Dolasa od dr Adolfa Dolasa
• Poszukiwany, poszukiwana (1972), Brunet wieczorową porą (1976), Miś (1980)
  
  Trzy bardzo różne filmy, które łączy nazwisko reżysera i jego ironiczne spojrzenie na ówczesny świat. Moje dzieciństwo przypadło na schyłek PRL i oglądanie przedstawionych w krzywym zwierciadle perypetii bohaterów, jest dla mnie sentymentalną podróżą do lat dzieciństwa. I absolutnie doskonałą rozrywką, bo Bareja, jak nikt inny potrafił śmiać się z otaczającego go świata
• Kogel-mogel (1988), Komedia małżeńska (1993)
  
  Roman Załuski to mój drugi ukochany twórca absolutnie genialnych komedii, tym razem bardziej o charakterze obyczajowym. A z nich najbardziej lubię historię Kasi, co wolała studia niż ślub i Marii, co postanowiła zmienić swoje życie.
• Seksmisja (1983)
  
  Film, który najmocniej kojarzy mi się z okresem studiów i cytatami, które nagminnie wykorzystaliśmy w każdej możliwej sytuacji (nie ma to jak komputer gadający, przy każdym uruchomieniu "nie wstanę, tak będę leżał"). Dla mnie klasyk komedii przez duże K.
• Znachor (1981)
  
  Zestawienie kończy mój najukochańszy film polski, który tak jak pierwszy ma tylko jedną i słuszną wersję. I pal licho, że bardzo odbiega ona od książkowego pierwowzoru. Dla mnie filmowa historia profesora Wilczura jest tą najlepszą, a sam profesor vel Antoni Kosiba na zawsze już będzie miał twarz Jerzego Bińczyckiego. Nie wiem na czym polega magia Znachora, ale to film, który oglądam zawsze jak tylko jest w telewizji. Naprawdę ZA KAŻDYM RAZEM, co sprawia, że znam każdą ze scen na pamięć.
  

---

Ulubione filmy Preity
Wstęp:" Houston, mamy problem”
Część I: Na początku była książka
Cześć II: Przepraszam, czy tu biją?