Pisać, pisać mi się chce…

Uwaga: poniższy post to coś w rodzaju deptania karteczki bezpieczeństwa, w chwili gdy złe emocje biorą górę, lub rozwalania porcelanowej zastawy (gdyby kartka nie wystarczyła), więc jest tu dużo emowania, narzekania na wszystko co się da i ogólnie pojętego "zdołowania". Poza tym w tekście pojawiają się wulgaryzmy. 

Ostatnie ostrzeżenie. Jeszcze jest czas zawrócić. (źródło)

---

Pisać, pisać mi się chce! Tylko o czym?

Narzekać, że znowu w życiu mi nie wyszło? Ale zastanów się dziecino, czy to aby na pewno prawda. Ta jedna jedyna rzecz, na którą możesz narzekać w dużej mierze nie zależy od ciebie. Matka Natura ma prawo do błędów, a że tym razem trafiło na ciebie… no cóż, zdarza się i obsesyjne myślenie o tym, w niczym nie pomoże, a raczej zaszkodzi. A w innych sytuacjach zawsze masz więcej szczęścia niż rozumu i to, co z pozoru powinno skończyć się źle, lub gorzej niż źle zawsze kończy się dobrze, o ile nie wspaniale. Więc głowa do góry i przestań pieprzyć, że ci się pokłady optymizmu wyczerpały. Wcale nie masz gorzej niż inni i dodatkowy optymizm do życia nie jest ci niezbędny.

Jarać się kolejnym, nowo odkrytym fandomem? Tylko, że znowu wybrałaś coś, co na naszym podwórku jest niszą wśród nisz. Ale tylko na naszym, bo w świecie to klasyka klasyki i inspiracja dla wielu innych projektów, więc może nie będziesz sama ze swoją obsesją. O ile odważysz się pisać po angielsku. I przestań wymyślać, że masz tak specyficzny gust i zainteresowania, że w promieniu kilkudziesięciu kilometrów ciężko znaleźć drugiego takiego pomyleńca. Takich wariatów nie brakuje i w tym realnym i w tym wirtualnym świecie, ale lepiej jest sądzić o sobie, że jest się kimś unikatowym, niż zwyczajnie przyznać do tego, że nadal jesteś cholernie nieśmiała i wolisz stać z boku. Chociaż biorąc pod uwagę najbliższe otoczenie, to rzeczywiście zainteresowania masz dość oryginalne. Ciekawe, jakie warunki muszą być spełnione, by pod względem zamiłowań wychować takiego kosmitę jak ty?

Pisać o dramach? Niegłupi pomysł, bo krótki oddech od wszechobecnej brytyjskości nie zaszkodzi, ale wytrzymasz na dramowych forach? Nie trzepnie tobą o ścianę na widok niektórych inteligentnych inaczej postów? „Ochy” i „achy” nad urodą obsady bez wątpienia zniesiesz, bo przecież w fazie głębokiego otumanienia idolem zachowujesz się bardzo podobnie, więc to chyba jesteś w stanie zrozumieć. Ale z resztą może być ciężko. Przecież ciebie już szlag trafiał dawniej, więc co będzie teraz, po tym jak cię Baza rozpuściła niczym dziadowski bicz. Jak nie, jak tak? A kto lata po słownikach w przypadku językowych wątpliwości, kto trzy dni myśli nad komentarzem, zamiast jak kiedyś pleść, co aktualnie ślina na język przyniesie? A to tylko wierzchołek góry lodowej.

Oj dziecino, nie lada problem masz. A może tak zamiast tkwić bezowocnie przed komputerem wyłączysz go na chwilę i zabierzesz psy na spacer. W końcu wiosna jest, a okolica taka piękna. Poza tym trochę ruchu ci nie zaszkodzi, a jak wrócisz, to weź zeszyt i pisz w nim. Jak za dawnych czasów, kiedy nawet nie śniłaś, że będziesz mieć komputer.  A o czym? Przy takiej ilości przeczytanych książek, obejrzanych filmów i seriali na pewno coś się znajdzie. Tylko musisz przestać marudzić i użalać się nad sobą.